Eenmaal in Vaticaanstad verbaas je je over de rijen voor de St. Pieter. Erg behulpzame ronselaars sturen je naar de rij voor het museum (schrik niet, wel zo'n 400 meter lang!). Zij proberen hun guided tours aan de man te krijgen door te vertellen dat zij persoonlijk verhalen vertellen in het museum (een audiotour geeft meer dan genoeg informatie!) en dat je door hun langs de rijen kunt komen. Hou ook hier rekening met € 30 extra per persoon, al is afdingen mogelijk.
Met onze kaarten passeerden we natuurlijk de rij buiten (dat was mij die €4,00 wel waard die we thuis aan reserveringskosten hebben betaald) en binnen sta je meteen voor het loket waar je je e-ticket moet valideren. Met een e-ticket mag 20 min. voor de gereserveerde tijd tot 30 min. daarna naar binnen. Ook het verkrijgen van een audiotour verloopt soepel. Binnen zagen we dat de gidsen met hele grote groepen naar binnen gingen en de wachtrijen passeerden door delen over te slaan. Dat is zonde van je geld. Wij hebben in ieder geval alles gezien. Eigenlijk is dat teveel, de route door het museum beslaat zo'n 8 km zeggen ze. Hoogtepunten zijn natuurlijk de Raffael Stanze en de Sixtijnse kapel. Maar alle kunstverzamelingen zijn de moeite waard, van beelden uit de Middeleeuwen tot de moderne kunst van nu.
Het was door de drukte, de warmte en alle indrukken een zeer vermoeiende dag. Op de terugweg naar het hotel hebben we nog bij één van de bekendste Romeinse pizzeria's een pizza gegeten. Het was niet meer dan een eetlokaal waar veel locals komen. Elke dag staan de mensen in de rij om naar binnen te mogen. Bij toeval zaten we vlakbij de oven zodat we konden genieten van alle bedrijvigheid in het restaurant, vooral die van pizzabakkers.
Uitgeblust belandden we in de hotelkamer, we zijn dan ook redelijk vroeg gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten